Kendime not: Bu yazı, zaman zaman karaladığım birkaç yazının birleşimi. O yüzden biraz karışık olabilir ve o günlerde hissettiklerimi bugün hissetmiyor olabilirim. Az önce bir kitap okudum. Daha başındayım. Öykü, hikaye, roman ya da başka bir şey yazmak isteyip de başından geçmedikçe bunu yapamadığını söyleyen bir yazardan bahsediyor. Daha ilk sayfasında kendime benzettim. 2. paragrafında şöyle bir şey…
Alternatif Başlık: Sevgili Günlük. Uzun süredir günlük yazmıyormuşum. En son 07.09.2022 tarihinde yazmışım. Sonra dedim ki kendime neden buraya yazmıyorum ki? Günün birinde bir başkasına okutma olasılığım olmasa günlük tutar mıydım mesela? Bu açıdan sanat, toplum içindir diyebilir miyiz? Toplumun çoğu sanattan anlamaz halbuki. Bu konuda henüz tam bir kanıya varmış değilim. Beynimin sürekli üzerinde çalıştığı konulardan biridir…
Başlamadan.. Rilke’nin bir sözü var. “Bitirilecek ne çok acı var.” Bu bir bakış açısıdır. Tanrı insana yardım etmesi için insanı ve insanlığı yarattı. Özelden genele bir şeyler karalamak niyetindeyim ya da tersi. Deneyelim bakalım. Here we go 🙂 Ütopya Bence dünya daha güzel bir yer olacaktı ama bir yerde bazı hatalar yaptık. İpin ucunu kaçırdık ve bu da…
Ben senden değerliyim, benim göbeğim var senin yok falan filan 🙂 İnsanların seçme şansı olmadıkları konularla övünmesini her zaman tuhaf karşıladım. 200.000 yıllık (muhtemelen daha fazla) bir insanlık geçmişimiz var. Medeniyetler kurduk ve daha neler kuracağız. Tuhaf ki 200.000 yıllık geçmişimizden bu yana kölelikten henüz kurtulabildik. Tam değil. Tamamen kurtulmak için birkaç asır daha geçmesi gerekiyor. Milliyetçilikten de…
