Ben senden değerliyim, benim göbeğim var senin yok falan filan 🙂
İnsanların seçme şansı olmadıkları konularla övünmesini her zaman tuhaf karşıladım. 200.000 yıllık (muhtemelen daha fazla) bir insanlık geçmişimiz var. Medeniyetler kurduk ve daha neler kuracağız. Tuhaf ki 200.000 yıllık geçmişimizden bu yana kölelikten henüz kurtulabildik. Tam değil. Tamamen kurtulmak için birkaç asır daha geçmesi gerekiyor. Milliyetçilikten de kurtulacağız. Yüzyıllar alacak. Milliyetçiliğin yüceltildiği ve üstün görüldüğü bu çağlarda şimdilik zor ama insanlık önünde sonunda yolunu bulacaktır.
Teknoloji insan ahlakını geliştirmeye yetmeyecek elbette. Her zaman en zor sınavımız erdemli kalabilmekle ilgili olacak ve bu zor sınavı sanıldığından da az sayıda insan verebilecek. Hep böyle oldu. Erdem ve ahlak dışındaki diğer her şey hiç önemli değil. Hepsi bir şekilde geçecek, ihtiyacımız olan şey biraz daha zaman ve yeterince zamanımız var.
Her neyse bu yazının amacı Epictetus’un ‘Düşünceler ve Sohbetler’ isimli kitabından beğendiğim şu alıntıyı burada paylaşmaktı. Kişinin kendi eli ile sahip olmadıklarıyla övünmesi hakkında kısa ama hoş bir anektod. Burada bulunsun isterim.
Biri sana şu minvalde şeyler söyleyebilir:
— Ben senden değerliyim. Babam konsül idi. Ben de hâkimim, sen ise hiçbir şey değilsin.
Şunu söyle ona:
— Azizim eğer ikimiz de at olsaydık ve sen bana:
‘Babam zamanının bütün atlarından çevikti. Benim ise pek çok dostum, arpam ve fevkalâde bir eğerim var.’
deseydin sana şöyle cevap verirdim:
— Pekâlâ. O halde koşalım!.
Ata göre koşu ne ise insanda da kendisine has vasıfları onunla anlaşılacak, kıymeti onunla ölçülecek bir şey yok mudur? O şey saffet, vefa, adalet değil midir? Bu anlamda beni aştığın tarafı göster bana. Adam olarak benden daha değerli olduğunu ispat et. Eğer bana, ‘Ben zarar verebilirim, tekme atabilirim.’ dersen, sana şöyle cevap verebilirim:
— Sen insana değil, eşeğe ve ata mahsus bir vasıfla öğünüyorsun.
Hani melekler sormuştu Allah’a, “Biz seni anıp dururken bu bozguncuları mı atayacaksın” diye. Allah da cevap vermişti: “Şüphesiz bilmediklerinizi biliyorum“. İnsanlık yolunu bulacaktır. Biraz zaman alacak, birkaç yüzyıl belki binler. İnsanlığın yolunu bulduğu zamanlara şahit olamayabiliriz ama kendimizi o çağlara taşıyabiliriz. Erdemli olmayı ve doğru yolu bulmayı istersek zamana muhtaçlık ortadan kalkar. Selametle.
Milliyetçi biri olarak yazıyorum.
Öncelikle milliyetçilik ile ırkçılık aynı şey değildir,genelde politik doğruculuk yapanlar böyle gösterir.
(Size blöf yapmıyorum,niyetinizin iyi olduğunu tahmin ediyorum)
Milliyetçilik;insanın aile,çevre,iş… gibi konularda hakkaniyetli davranmasıdır ve ülkesine öncelik vermesidir.
SORU:Neden ülkem diye ayrımcılık yapıyorsunuz.
CEVAP:Zaten hakkaniyetli olunca ilk temas ettiklerin bundan en çok nemalanır ve insan kendi kapısının önünü temizlemeden başkasınınkini temizlemesi saçma.
Bir diğer cevap dünya üzerinde ki herhangi bir mağdura yardım etmemek sizin tercihinizdir ama kendi ülkenizdekine yapmak mecburidir çünkü birbirinizin vergisi ile ayakta duruyorsunuz,birbirinize daha sıkı temaslarınız var.
(Mecburi olmasa da daha zorunludur.)
Aileden sonra ki yapı gibidir ülkeniz.
SORU:Hazır şeylerle övünmek doğru mu?
Ülkemin değerleri beni aydınlattığı için evet övünüyorum,bunu hazır gibi görmüyorum.
(YAPAN VAR KARABORSA MİLLİYETÇİSİ ONLAR)
Mesela Atatürk’ün hayatını okuyacağım haftaya ve bu değerden ilham alacağım,muhtemelen.
Pakistanda yaşasam Benazir Butto’dan alacaktım.
Şili de Salvador Allende,mesela.
Ülkemizin bize etkisi oluyor ve çok global düşünmek birçok değeri öldürür bence.
Kusura bakmayın ama milliyetçilik istismar edilen bir kavram,tıpkı İslam gibi.
Kısaca milliyetçilik,olması gerekendir.
Van’da deprem olduğunda üzerinizde dolaylı olarak hakkı olanı değil de Japonya’da ki depreme yardım göndermek bence adaletsizliktir.
İnsan ailesine mi yoksa akrabasına mı öncelik göstermeklidir.
Ben ülkemin değerlerini sahiplenecek bir misyona erişip bununla övünmüssem,ne mutlu bana.
NOT:Bu yazıyı size çelme takmak için değil,
herkesin milliyetçilik kavramını istismar etmesinden dolayı yazdım.
Sizin milliyetçiliği bilmediğinizi veya yanlış bildiğinizi iddaa ettim:)
Son olarak Milliyetçilik insanoğlunun daha hakkıyla öğrenmediği bir kavramdır.
Ülkesini ileri götüren herkes milliyetçidir.
Bir insan önce ülkesinden sorumludur.