Kendime not: Bu yazı, zaman zaman karaladığım birkaç yazının birleşimi. O yüzden biraz karışık olabilir ve o günlerde hissettiklerimi bugün hissetmiyor olabilirim. Az önce bir kitap okudum. Daha başındayım. Öykü, hikaye, roman ya da başka bir şey yazmak isteyip de başından geçmedikçe bunu yapamadığını söyleyen bir yazardan bahsediyor. Daha ilk sayfasında kendime benzettim. 2. paragrafında şöyle bir şey…
Her şeyi dinlemeli (ama) yalnızca gerçek olanı almalısınız. (İncil) Gerçekten bize ait olan tek şey söyle deselerdi ‘irade özgürlüğü’ derdim. Seçiyoruz. İyiyi ya da kötüyü, inanmayı ve reddetmeyi, başkalarını düşünmeyi, “aman boşver dünyayı ben mi kurtaracağım” demeyi seçiyoruz. Antrparantez, dünyayı biz kurtaramayacağız ama bizi kurtaracak olan düşünce şeklimizdir. Aslında, dünyayı kimse kurtaramayacak. Dünya kurtarılsın diye yaratılmadı. Kötülük yaşayacak…
