Kendime not: Bu yazı, zaman zaman karaladığım birkaç yazının birleşimi. O yüzden biraz karışık olabilir ve o günlerde hissettiklerimi bugün hissetmiyor olabilirim. Az önce bir kitap okudum. Daha başındayım. Öykü, hikaye, roman ya da başka bir şey yazmak isteyip de başından geçmedikçe bunu yapamadığını söyleyen bir yazardan bahsediyor. Daha ilk sayfasında kendime benzettim. 2. paragrafında şöyle bir şey…
Filmin afişlerinde bir din adamı ve bilim adamının çekiştiğini görüyoruz ama asıl önemli olanı görmüyoruz: Bilim adamlarının da en az bağnaz din adamları kadar yobaz olduğu afişlerde yok. Üzülerek izledim. İnsanlığın hikayesidir bu. İlgi alanlarına hitap edeceklerine öneririm. Bence mükemmeldi.
Elimde tutunabileceğim sadece kelimeler kaldı. Her şey birbirine karıştı, küçük parçalara ayrıldı. Artık gündüz hayallerini, gece rüyalarını gerçeklerden ayıramıyorum. Filmde iki hikaye anlatılıyor. Gemisi batan, ailesini kaybeden Pi, yaşadıkları ile ilgili iki farklı hikaye anlatır. Kaplanlı ve kaplansız hikayelerde hangisinin gerçek olduğuna dair seçim, izleyicilere bırakılmış! Her şeyden önemlisi umudunu yitirme.
