Kendime not: Bu yazı, zaman zaman karaladığım birkaç yazının birleşimi. O yüzden biraz karışık olabilir ve o günlerde hissettiklerimi bugün hissetmiyor olabilirim. Az önce bir kitap okudum. Daha başındayım. Öykü, hikaye, roman ya da başka bir şey yazmak isteyip de başından geçmedikçe bunu yapamadığını söyleyen bir yazardan bahsediyor. Daha ilk sayfasında kendime benzettim. 2. paragrafında şöyle bir şey…
Filmin afişlerinde bir din adamı ve bilim adamının çekiştiğini görüyoruz ama asıl önemli olanı görmüyoruz: Bilim adamlarının da en az bağnaz din adamları kadar yobaz olduğu afişlerde yok. Üzülerek izledim. İnsanlığın hikayesidir bu. İlgi alanlarına hitap edeceklerine öneririm. Bence mükemmeldi.
Başlamadan şunu belirtmek istiyorum, belki tekrar olacak. İnanmamız gereken şey bilim değildir (bilim inancın konusu değildir). Bizler bilimi kabul ederiz ve bilimadamlarının kendi inançlarını desteklemek için söyledikleri düşüncelerden de bilimi ayırmasını biliriz (Bilimle uğraşanların her söyledikleri bilim değildir). Şu ilginç ki Allah’ın kitapta da dile getirdiği şeyi, çoğunluğun yanılacağı gerçeğini sıkılmadan çoğunluğu kendi fikirlerine şahit tutanlar var: “Bu…
